Etienne Amand

Ik ben wie ik geworden ben, zo heel langzaam geboetseerd door het leven.
Levenservaringen hebben mijn bewustzijn doen oplichten, mij vaak geraakt en geroerd. Soms bleef ik onhandig ronddobberen in de last van schrammen en wonden, maar vaak was ik immens verwonderd en geïnspireerd door de scheppende krachten die ik mocht ontdekken in ontmoetingen. Ontmoetingen, het mooiste gebaar dat het leven mij schonk, zomaar.
Het begon in de tijd toen ik als prille twintiger de schoolse studietijd achter mij had gelaten en op zoek ging naar een baan in het volkshogeschoolwerk en het vormingswerk. Deze vorm van werksituatie trok mij sterk aan omdat het hier ging om levensvorming, om verfijning van levenskwaliteit als tegengewicht voor de sterk op resultaatgerichte technische kant van het werkleven. Als twintiger heb je zelf nog alles te leren en gedurende een eerste decennium heb ik mij gelaafd en gevoed geweten door de vele boeiende levenservaringen van cursisten en de inspiraties van wijze referenten. Langzaamaan werd duidelijk dat de tussenmenselijke omgangskunde een belangrijke inzet zou worden in mijn werkleven, al was de vorm toen nog helemaal niet duidelijk.

In mijn persoonlijke groei werd ik door de Tao the King van Lao tse en de verhalen van Tsjwang tse aangesproken, maar heel wat turbulenties in mijn persoonlijk leven maakten het mij toen moeilijk om dit volop te integreren. Doch bleef in de achtergrond, als een onuitwisbare echo, in mij, het eindeloos verlangen klinken naar de diepte van het mysterie, naar dat wat achter de horizont trilt. Een gevoel dat mij al sinds mijn prille kindertijd vervulde en mij tot op vandaag nog nooit verliet.

Toen kwam er een periode, waarin ik als zelfstandig vormingswerker, rond omgangskunde en begeleidingsvaardigheden, werkzaam was binnen de eerste lijn thuiszorg. Ik ontwikkelde er een voorliefde om zelf medemensen bij te staan wanneer deze emotioneel en psychisch ontdaan waren, relationeel in de knoop en er zelf niet makkelijk uit geraakten. Ik realiseerde me dat ik me dan wel zelf eerst zorgvuldig diende te bevragen en me daarin moest laten bijstaan. Ik zocht een spiegel en een begeleider. Dit besef is de aanzet geworden van een enorme boeiende periode die tot op vandaag nooit meer is opgehouden.

De Relatie Studio in Gent onder begeleiding van F. Cuvelier, werd voor de komende twee decennia mijn groeithuis. In een intensieve leertherapie kwam ik mezelf behoorlijk tegen en werd de basis gelegd om met meer kwaliteit om te kunnen gaan met de vraag: wie ben ik. Het werden jaren van studie, uitdieping en aanvullende opleiding. Het me toe-eigenen van het begeleiden van psychotherapieprocessen, de psychodramaturgie en de relatietherapie, vroegen heel wat inzet. Toen de Relatie Studio ook mijn werkthuis werd en ik gedurende lange tijd, naast Nand Cuvelier, als co-begeleider in de therapie- en consulentenopleidingen meewerkte, werd mij maar ten volle duidelijk waar ik mee bezig was. Het mensbeeld en waarden, waar de Relatie Studio voor stond, het geloof in de relationele en organismische ordening van het menselijk leven en dit in al zijn gelaagdheden, de sterke spirituele wortels en een diep vertrouwen in het leven, met als grondwaarde, ‘laten zijn wat is ‘hebben mij sterk beïndrukt en beïnvloed. Heel langzaam begon ik dit alles, op mijn eigen manier en in mijn eigen vorm, te integreren. Ik draag Nand Cuvelier hiervoor tot op vandaag en met dankbaarheid een heel warm hart toe. De voor mij meest passende vorm vond ik uiteindelijk in de bewustwording dat dit alles gedragen is door én bezield tot uitdrukking komt in het lichaam. De toegangsweg hiertoe werd voor mij de eutonie. De eutonie, een lichaamsgerichte benadering tot kwalitatief belichaamd leven.

Gedurende de eerste zeven jaren in de Relatie Studio had ik mij, in samenspel met een relationeel mensbeeld, de eutonie behoorlijk toegeëigend, maar in het eutonie leraarschap dat daaruit voortvloeide kon ik me niet voldoende terugvinden. Mijn lichaamsbewustzijn vroeg naar meer verfijning. De levensverdieping die ik doorheen de eutonie aanvoelde, zette er mij toe aan om mijn blikveld te verruimen. Ik ontmoette Simon Witvrouw, eutoniepedagoog, fysiotherapeut en vorser, die met de Relatie Studio opvattingen goed vertrouwd was. Als onderzoeker van de eutonie bracht hij subtiele verfijningen en verdiepingen aan bij het eutonie beoefenen. Samen hebben we een enorme weg afgelegd. Beiden zoekers, spiritueel bewogen, zij het elk op onze eigen manier. Beiden gefascineerd in het wezen van de eutonie als leveninstelling. Dit heeft, na enkele jaren voorbereiding, geleid tot een intense samenwerking die vrucht kreeg in het opzetten van een opleiding tot eutonieleraar in de Meditatieve Eutonie en later tot het uitwerken van de ‘Witvrouw-Amand’ eutoniedidactiek.  Samen hebben we gedurende twintig jaar gewerkt aan het uitdiepen en didactisch vormgeven van de Meditatieve Eutonie.

Intussen had ik in 1993 een eigen begeleidingspraktijk opgestart naast mijn Relatie Studio engagement. Ik begeleid er, tot op vandaag, individuele cliënten en levenspartners bij levensvragen en –moeilijkheden en bij tonusgerelateerde spanningen.
Mijn persoonlijke levensgroei kende met het integreren van de eutonie een merkwaardige verdieping. Het wonder, lichaam, bracht me subtieler bij spiritualiteit en religiositeit. Ik begon het lichaam meer en meer als een sacrale ruimte te ervaren. Een teken van het innerlijke huwelijk tussen het fysieke en het geestelijke lichaam. Het terrein van de heilige geometrie werd hierbij een rijke voedingsbron.

Dit stroomde dan weer uit in mijn begeleidingswerk.
Vooral in de stille herbronningdagen, waarbij meditatieve eutonie oefeningen verbonden worden met inspiraties uit diverse mystieke spirituele tradities.
Verdere verdieping kwam er door participatie aan de colleges van het begeesterende, wetenschappelijk werk van de comparatieve filosofie. In 2015 sloot ik een studie en oefenperiode af met een erkenning en inwijding als kryaban van het ‘Self-Realisation Fellowship’ opgericht door Paramahansa Yogananda.
Het interessegebied en inspiratiebron waar momenteel veel van mijn aandacht naar toe gaat is het domein van de nieuwe wetenschappen, waarin hedendaagse wetenschappers uit verschillende disciplines, met een open mind en vanuit een holistische visie, zich bewegen en zich uitspreken over het samengaan van wetenschap en spiritualiteit.
In 2016 beëindigde Simon Witvrouw, na een halve eeuw, zijn eutonie onderzoekswerk en trekt zich met rijke vrucht uit het actief maatschappelijke leven terug. Sindsdien ga ik de weg alleen verder.

Het uitdiepen van onze meditatieve eutonie, als een spiritueel- lichamelijke oefenweg, blijft mijn drijfveer, weliswaar samen met eutoniegezellen die onze eutoniebenadering geleidelijk aan meer en meer hebben geïntegreerd. .
Zo ben ik wie ik wordende ben. Vanuit het diepe bewustzijn, deel te zijn van de wordende gansheid en mijn wezen deel van een grotere existentie.